Bariloche etc

Op een zomerige vrijdagavond om half negen plaatselijke tijd, waar de zon bezig is met gaan slapen en nachtdieren langzaam ontwaken, ben ik buiten ,op een lekker stoeltje, dit verhaaltje aan het schrijven. Vandaag wil ik het hebben over de muziek hier, de afgelopen reis naar Bariloche en het gedoe ‘missen’.

Om te beginnen gaan we het hebben over de reis naar Bariloche, het Oostenrijkse deel van Argentinië. Ongeveer het enige en belangrijkste skigebied in ieder geval in Argentinië en geloof ik ook in Zuid-Amerika. Hier gaan ongeveer alle eindexamen klassen heen om te skiën en vooral uit te gaan. Het uitgaan is dan ook wel belangrijker dan skiën. Omdat het het enige skigebied is zul je dan ook verwachten dat er veel hoge bergen met sneeuwtoppen zijn, zoals in Oostenrijk en in Zwitserland. Maar dit was niet het geval. Er waren wel bergjes, maar zeker niet zo hoog zodat er sneeuw zou liggen. Dit betekent niet dat het een geweldig mooie reis was. De eerste dag toen we aankwamen, zijn we een beetje in het dorpje Bariloche rond getrokken. Daar hebben we een chocoladewinkel gepakt en er flink zitten te chocolade fonduen. Bariloche staat ook wel bekend om het chocoladegebied van Argentinië. Die dag hebben we verder niet echt wat gedaan.

De zaterdag de zeventiende van januari zijn we naar het hippiedorp van Argentinië gegaan. Hier zijn er van over heel de wereld hippies. Tenminste dit zeiden ze. Heel bijzonder vond ik het dorpje niet. Het was eigenlijk een dorpje met een marktje, waar wel hippiemensen wat verkochten, zoals hippiearmbandjes en hippiegroene winkel spul. Ook kon je er Belgische wafels met vruchten en slagroom eten, wat wij als Nederlanders dan toch echt niet overslaan. Ook zijn we die dag naar een forellenboerderij geweest en een of ander uitzichtpunt.

De volgende dag zijn we in de middag gaan paardrijden in de heuvels. Ik ben zelfs in galop geweest. Dit paardrijden ging gemengd met een geweldig uitzicht over de heuvels. Waar we ook een asado hebben gegeten. Op maandag zijn we naar het skigebied van Argentinie gegaan. Heel groot was het gebied niet en ook zag het eruit als waar wij heen gaan maar dan 12 jaar geleden. Wel gaf het natuurlijk weer een geweldig uitzicht. Op dinsdag in de morgen gingen twee andere Nederlanders en ik kabelbaanglijden in de bergen tussen de bomen. Echt super tof was dat. In de middag gingen we met zijn allen kayaken. Het meer waarin we gingen kayaken was zo schoon, zei de gids, dat we eruit konden drinken. Dat hebben we dus ook gedaan. De volgende dag konden we ons opmaken voor een rit tussen de zeven meren door met geweldige uitzichten. Ook hebben we in drie van de zeven meren gezwommen, wat vrij koude meren waren. ook staat Bariloche bekent om zijn uitgaansgelegenheden. Wij hadden op vrijdag met zijn allen afgesproken dat we er op zaterdag heen zouden gaan en de zondag alleen wat in de middag zouden doen. Maar op dit tijdstip aangekomen haakte iedereen af, zodat de andere NL’er en ik alleen over zijn gebleven, waardoor we dus niet uit konden.
Maar we zouden dus de woensdag gaan. Dus zo gezegd zo gedaan, waren verdomme alle disco’s dicht. Hiermee kan ik natuurlijk niet thuis komen in Perez. Naar Bariloche gaan zonder een disco te bezoeken. Maar het reisje was gewoon echt super super leuk, mooi en tof.

Eigenlijk ben ik dit verhaaltje helemaal niet meer in de zon op de laptop aan het schrijven. Het is nu ongeveer twee weken later dat ik dit verhaaltje aan het afmaken ben. Ik kan jullie dus ook weer met nieuw nieuws verblijden, zoals carnaval, concert en piketeros.

Eerst ga ik het filosofisch hebben over het ‘missen’. Veel mensen vragen hier of ik Nederland, familie, vrienden en het eten van Nederland niet mis. Ja, natuurlijk mis ik dat. Ik zou nu best een dag terugwillen om ff Nederlands te doen. Met mijn Nederlandse familie lekker te barbecueën of met vrienden in het kooitje te voetballen. Dit soort dingen mis ik. Maar ik zal er niet eerder voor terug willen naar Nederland. Want de mensen hier ga ik denk nog meer missen. Dit komt omdat ik weet dat ik deze mensen hier misschien wel nooit meer zie, of heel weinig. Dat wordt dus pas echt missen. Daarom geniet ik ook echt van dit jaar en probeer ik er alles uit te halen. Want ja, ik ben er uiteindelijk maar een jaar. Waarin ik de dingen in Nederland mis, maar ik hier maar een jaartje heb wat zo ontzettend snel gaat.

De afgelopen twee weken waarin ik geen verhaal aan het schrijven was zijn er weer hele leuke en rare dingen gebeurd. Zo zijn we naar een concert van de cumbia band ‘Los Palmeras’. Zoek waar op in Youtube en later in deze verhaal geef ik ook wel een link. Ook is er hier in ons dorp Perez een gigantische storm met zelfs een tornado. Gelukkig leef ik nog en is er bij ons huis niks aan de hand. Bij sommige huizen is het dak er afgewaaid en ook lag er voor een paar dagen de stroom eruit en is er zelfs water in huizen ingedrongen, waardoor er zelfs in huizen een laag water stond.

Ik ben ook nog een officiële trouwerij geweest. In een soort van gemeentehuis. Deze trouwerij was van een neef. Maar het was geen trouwfeest, niks. Alleen handtekening zetten onder het testament. Het feestje hadden ze al eerder gedaan. Deze dag was precies op de dag dat er piketeros waren. Dit zijn mensen die niet werken, nooit wat doen en alleen maar om geld demonstreren. Vervolgens geeft de overheid hun geld, elektriciteit, huizen, kleren en eten. Zodat ze helemaal niet meer gaan werken, want ja ze krijgen toch alles al. Dit wekt frustraties op bij de bevolking die hard werkt. Want die zien mensen die niks doen, meer krijgen van de overheid dan dat zij verdienen. Daarbij komt ook nog dat de piketeros gewelddadige acties houden. Zoals straten afzetten, geld vragen als je er doorheen wil en als je niet betaald beroven ze je. Ze steken dingen in de brand, gooien met molotovcocktails.

Ze waren dus ook die dag bij het gemeentehuis. Gelukkig waren ze nog niet begonnen en konden veilig naar binnen en ook nog naar buiten.

Afgelopen weekend zijn mijn gastfamilie en ik naar het carnavalsgebied van Argentinië geweest. Dit was dus een groot spektakel. Het is gewoon zoals je verwacht van carnaval. Van die mooie wagens, van die kostuums met veren en mooie vrouwen met weinig bekleding. Hierbij spreken beelden toch meer en laat ik over dit onderwerp veel foto’s zien. Ook ben ik laatst met de familie uit eten geweest. Voor mijn half jarig bestaan hier. En ook hebben we vooral gegeten.

Muziek dit onderwerp komt een andere keer.

De groeten en laat een berichtje achter. Foto’s van carnaval etc, kun je vinden op www.picturetrail.com/niekvdb3

Ook heb ik nog steeds foto’s op.
www.picturetrail.com/niekvdb
www.picturetrail.com/niekvdb2

NTB